تحقیق کاربرد تکنولوژی آموزشی در فرآیند آموزش ادبیات در دانش آموزان

معرفی تحقیق بررسی نقش کاربرد تکنولوژی آموزشی در فرآیند آموزش در ادبیات در بین دانش آموزان دوره راهنمایی

مقدمه :

واژه تکنولوژی، غالبا فرآورده های صنعتی از قبیل ماشین آلات، کامپیوتر، رباط و آدم آهنی، آدم واره، سفینه فضایی، ماهواره و غیره را به ذهن متبادر می کند و تصور می شود مردمی که دارای محصولات صنعتی هستند، از تکنولوژی برتری برخوردارند. تکنولوژی، عبارت از اختراعات پیچیده و شگفت انگیز نیست. اختراعات علمی که گاه پیچیدگی های بالایی هم دارند، در واقع محصول تکنولوژی هستند نه خود تکنولوژی. برای تکنولوژی چند تعریف مشخص وجود دارد:

1. تکنولوژی یعنی، علم عمل (در برابر علم محض)

2. تکنولوژی یعنی، استفاده از علم محض به منظور تغییر محیط به خواست و میل خود برای ایجاد بهبود

3. تکنولوژی یعنی، دانشی که به وسیله آن، چیزهای لازم و مورد نیاز یا مورد تقاضا فراهم می شوند.

در یک جمله می توان گفت؛ تکنولوژی، شیوه های به کارگیری دانش محض را تعیین کرده و راه ایجاد تغییرات مطلوب را برای ما هموار می سازد. استفاده از دانسته ها، آگاهی ها و اطلاعات در هر سطحی که باشد، تکنولوژی است.

تکنولوژی، واژه مرکبی است که از دو واژه مستقل تکنو مشتق از تکنیک به معنی راهکار یا روش اجرای کار و لوژی به معنی شناخت، تشکیل شده است. پس تکنولوژی یعنی شناخت راه ها و روش های کار و عمل.

هر کار، حرفه و صنعتی، تکنولوژی مخصوص به خود را دارد. ما می توانیم از تکنولوژی های مختلف حرف بزنیم، مثل تکنولوژی کشاورزی، تکنولوژی معماری، تکنولوژی استخراج نفت و ده ها بلکه صدها تکنولوژی دیگر که به حرفه های مختلف مربوط می شوند.

تکنولوژی آموزشی هم، یکی دیگر از آنهاست که در کار و حرفه آموزش و یا یاد دادن برای یاد گرفتن استفاده می شود. تکنولوژی آموزشی مانند هر علم دیگر، برای تولید محصولات خود که همانا روش ها و ابزارهایی برای بهبود و تسهیل یادگیری است، از عناصری کمک می گیرد که آنها مکمل یکدیگرند و بدون یکی از آنها، تکنولوژی آموزشی کامل نخواهد بود. بنابراین تکنولوژی آموزشی، تنها به کارگیری وسایل و ابزار یا دستگاه ها یا استفاده از یافته های تحقیقات در زمینه تئوری های یادگیری نیست. تکنولوژی آموزشی، با بهره گیری از یافته های تمام علوم به حل مسایل آموزشی اقدام می کند. بدیهی است استفاده از یافته های علومی که با آموزش، ارتباط نزدیک تر و مستقیمی دارند(مانند تئوری های روان شناسی تربیتی یا تئوری های یادگیری)، بیش از علومی مانند بیولوژی، گیاه شناسی و غیره می باشد.

جالب است بدانیم، در هنگام بررسی واژه تکنولوژی آموزشی و یا گفتگو با معلمان مدارس و حتی مدرسان دانشگاه ها، در می یابیم مفاهیمی که از این واژه علمی در ذهن آنها وجود دارد، بسیار متفاوت است. دلیل این گوناگونی تصورات ذهنی از یک رشته و یک واژه علمی، نحوه وارد شدن این رشته به سیستم آموزشی کشورها و به طور کلی تکامل مفهوم تکنولوژی آموزشی است.

در سال های اولیه دهه 1950 که سال های شروع گسترش دانش تکنولوژی به عنوان یک علم مستقل می باشد، تکنولوژی آموزشی را آن رشته از فعالیت های منظمی می دانستند که ماشین، موارد تکنیک را برای رسیدن به هدف های آموزش و پرورش به یکدیگر نزدیک کند. همچنین تعریفی که کمیته مخصوص تکنولوژی آموزشی در آکادمی ملی مهندسی آمریکا ارائه می دهد چنین است:مجموعه ای از معلومات ناشی از کاربست علوم آموزشی و یادگیری در دنیای حقیقی کلاس درس، همراه با ابزار و روش هایی که کاربست علوم نامبرده را تسهیل کند.

اهداف تحقیق :

بررسی نقش کاربرد تکنولوژی آموزشی در فرآیند آموزش در ادبیات در بین دانش آموزان دوره راهنمایی شهید کاظمی گلمغان

هدف فرعی:

بررسی نقش کاربرد تکنولوژی آموزشی در پیشرفت تحصیلی

بیان مسئله :

آموزش از هر جنبه و در هر مرحله ای که باشد لازمه اش تاثیر بخشیدن در فراگیر است. این تاثیر البته می تواند با توجه به موضوع مورد نظر و حیطه مورد عمل متفاوت باشد. آنچه که به یادگیری مربوط می شود عمق این تاثیر در قوه ادارک و مهارت فراگیران است, تا حدی که موجب تغییر در آن ها گردد. چون با استفاده از روش های آموزشی رو در رو و سنتی نمی توان به تک تک افراد علاقه مند و نیازمند اطلاعات دسترسی داشت و از سوی دیگر علیرغم محدودیت درک مسائل و علم و دانش فراگیران, برخی از آموزشگران ممکن است در بیان و شرح مطالب توانایی کافی نداشته و یا قادر نباشد با تسلط کامل به تشریح موضوع مورد علاقه خود بپردازند. بدین لحاظ ضرورت دارد که معلمان و مدرسان دقیقا نسبت به آنچه باید انجام دهند, آگاهی داشته باشند تا وظایف خود را با علم و اطلاع و مهارت کافی در هم آمیزند و به مرحله اجرا در آورند.

برخی مواقع ایجاب می نماید که برای تسهیل آموزش, مطالب به صورت طبیعی و زنده به فراگیران آموخته شود. همچنین اگر نمایش بعضی فعالیت ها و روش ها به طور طبیعی امکان پذیر نباشد و یا از نظر بعد زمان و مکان دارای محدودیت هایی باشد, مرجع است که نمونه ها و شواهد آن در معرض دید فراگیران قرار گیرد. همین طور برای اطلاع رسانی سریع و تعلیم و تربیت گروه های بزرگتر لازم است که اطلاعات مورد نیاز از راه های گوناگون و با استفاده از حواس مختلف و رسانه های ارتباط جمعی رادیو, تلویزیون, فیلم, اسلاید, نمایشگاه, متون چاپی مثل روزنامه و ... به آن ها منتقل شود به علاوه استفاده کردن از امکانات مذکور برای پیش آگاهی دادن به آموزشگران نیز ثمر بخش خواهد بود. برای آموزش دادن و فعال کردن حواس مختلف جهت تحقق بهتر امر یادگیری مستلزم به کارگیری وسایل آموزشی و کمک آموزشی می باشد. بنابراین با توجه به دلایل فوق و دلایل بی شمار دیگری نباید استفاده کردن از وسایل آموزشی را با اقدامات تشریفاتی اشتباه گرفت.

تکنولوژی آموزشی

واژه تکنولوژی Tecnology از ریشه ی یونانی Technolia، به معنی برخورد سیستفیک می آید در برابر واژه ی تکنولوژی در فرهنگ های مختلف مطالب متفاوتی آورده شده است که یکی از آنها عبارتکاربرد دانش برای مقاصد عملیاست. پس می توانیم تکنولوژی آموزشی را از نظر لغوی کاربرد دانش یا یافته های علمی برای مقاصد آموزشی، یا برخورد سیستفیک با آموزش بدانیم.

تعریفی که کمیته مخصوص تکنولوژی آموزشی در آکادمی ملی مهندسی آمریکا از تکنولوژی آموزشی می کند چنین است. مجموعه ای از معلومات ناشی از کار بست علوم آموزشی و یادگیری در دنیای حقیقی کلاس درس، همراه با ابزار و روش هایی که کاربست علوم نامبرده در بالا را تسهیل کنند.

تکنولوژی آموزشی از دیدگاه جی.آر. گاس مدیر مرکز تحقیقات و نوآوری های آموزشی وابسته به سازمان همکاری های اقتصادی کشورهای اروپایی عبارت است از :طرح سازمان یافته و استقرار یک سیستم فراگیری که از مزایای روش های نوین ارتباط جمعی، ابزار و وسایل بصری، سازمان بندی کلاس درس و روش های جدید تدریس بهره گیری می کند ولی در عین حال از آنها انتظار معجزه نیز ندارد.

اشکال این تعریف در این است که بیشتر به روشها و ابزار تکیه می کند و به تعیین هدفها و ارزشیابی از میزان یادگیری نمی پردازد.

تعریفی که از تکنولوژی آموزشی که اکنون تقریباً مورد پذیرش همه است تعریف جیمز براون از تکنولوژی آموزشی است. براو تکنولوژی آموزشی راطراحی، اجرا و ارزشیابی سیستماتیکتمامی فرآیند یادگیری و آموزش بر اساس هدفهای مشخص و نتایج تحقیقات در زمینه های یادگیری انسانی و ارتباط و همچنین به کار گرفتن مجموعه ای از منابع انسانی و غیرانسانی به منظور ایجاد آموزش مؤثرتر می داند.